Mykola Vitalijovijtsj Lysenko (Oekraïens: Мико́ла Віта́лійович Ли́сенко) (Hrynky bij Krementsjoek, 22 maart 1842 – Kiev, 6 november 1912) was een Oekraïens componist, muziekpedagoog, dirigent, pianist, organist, violist en ethnomusicoloog.
Hij was een zoon van het adellijke echtpaar Vitalij Romanovitsj Lysenko en Olga Jeremijivna Lutsenko. Zijn moeder gebruikte als taal meestal niet Oekraïens, maar bijna uitsluitend Frans. Van zijn moeder kreeg hij ook eerste pianoles. Zijn bekwaamheid van het pianospel werd bevorderd door zijn leraren M. Dmitriev en Vilczek, een Tsjechische musicus. Als getalenteerde jeugdige muzikant werd hij als pianist uitgenodigd tijdens feestelijkheden werken van Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven en Frédéric Chopin uit te voeren. Bij deze gelegenheid bracht hij meestal eigen improvisaties over Oekraïense liederen ten gehore.
Vanaf 1867 studeerde hij aan het conservatorium in Leipzig bij Carl Reinecke (piano, compositie en orkestratie), Ignaz Moscheles (piano), Ferdinand David (viool en orkestspel), Ernst Wenzel (piano), Ernst Friedrich Richter (muziektheorie, contrapunt, koormuziek en -leiding), Robert Benjamin Paperitts (muziektheorie, polyfonie en fuga). Hij ontwikkelde zich tot een goed pianist, organist en violist. Het muziekleven in Leipzig heeft een sterke indruk bij hem achterlaten en hij gebruikte iedere vrije tijd om naar het operagebouw het Gewandhaus of de Thomaskirche in Leipzig te gaan om concerten en uitvoeringen op te luisteren.
De eigenlijk 4 jaar durende studie voltooide hij in maar liefst 2 jaar en behaalde in 1869 zijn diploma's. Tijdens de studie schreef hij verschillende instrumentale werken.